Van kinds af aan word ik er al op gewezen: 'Je doet het weer!' Mijn benen wiebelen wat af op een dag. Voor anderen best vervelend, want soms beweegt de hele tafel mee. Volgens mijn moeder is het stress. Volgens mij is het een manier om de stress kwijt te raken.
Op een congres lagen op een tafel de tangles: een soort puzzel die op oneindig veel manieren gedraaid kan worden. Voor sommige mensen geschikt als een alternatieve stressbal. Ik vond het wel fijn voelen en ik merkte dat ik behoefte had aan iets in mijn handen tijdens het lezen of tijdens een cursus.
Dus ik kocht er één. Als 'bijwerking' merkte ik dat het wiebelen ophield als ik de tangle in mijn handen had. Ook thuis hebben ze het al snel geleerd: ongemerkt zit ik toch weer te wiebelen met mijn benen, maar al gauw komt mijn vader aansnellen met de tangle.
wat een heerlijke herkenning is jouw blog!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad ik vermoed ook dat wiebelen met je benen een manier is om stress kwijt te raken. Ik heb een wiebel been en voeten. Zelfs in bed wiebelen ze (ook in mijn slaap) dus aan het begin moest mijn vriend hieraan wennen. Nu ben ik aan het bed gewend dus heb ik alleen als ik erg veel stress heb.
Maar goed, ik heb er geen hinder van. Als ik bij college ben dan teken ik gewoon mijn hand-out vol rare figuren. Jouw manier spreekt me ook aan. Waar heb je deze tangles gekocht?
Wat herkenbaar! Ik ben je blog aan het doorlezen en alles is zo helder en duidelijk beschreven. Ik heb een allerliefste dochter van bijna 12..met asperger. Na de zomervakantie gaat zij naar het VWO.Spannend allemaal. Zij wiebelt al sinds zij kan zitten, van haar rugzak juf kreeg zij onlangs zo'n tangle. iK zal haar je stukje laten lezen.
BeantwoordenVerwijderenDank voor je BlOG!