Recensie: Ik wil niet meer onzichtbaar zijn door Birsen Basar

Het boek stond al een tijdje op mijn lijstje om te lezen en nu ik afgestudeerd ben, heb ik weer tijd om andere boeken dan studieboeken te lezen. Dus op dezelfde dag dat ik een abonnement bij de bibliotheek afsloot, leende ik het boek 'Ik wil niet meer onzichtbaar zijn.'

Birsen schrijft in haar boek over een zeer maatschappelijk relevant en recent thema: Autisme in de allochtone cultuur in Nederland. Dat is een interessant gegeven en het onderwerp geeft het boek meteen een puntje voor. Dat het boek uit het Turks vertaald is, maakt het verhaal bijzonder. De titels- soms uit het Turks vertaalde spreekwoorden- passen goed bij de daarop volgende hoofdstukken. Het taalgebruik is soms wel wat simpel. Ook staan er soms wat loze opmerkingen in het boek. Opmerkingen die niks toevoegen aan het verhaal.

Herkenning

Voordat ik Birsens verhaal las, had ik al een aantal keer online kennisgemaakt met haar. We schreven een tijdje op hetzelfde forum en ik zag een paar filmpjes van programma's waar zij aan meewerkte. Altijd had ik daarbij het gevoel dat Birsen een ander soort autisme heeft dan ik: het meer extraverte type. Ik was er daarom van overtuigd dat ik in het boek niet veel zou herkennen. Maar nu ik het boek gelezen heb, is mijn mening veranderd. Het verhaal is zeer herkenbaar voor waarschijnlijk veel mensen met autisme. Vooral het gedeelte over het onzichtbaar zijn en het er niet bij horen.

'Ik wil niet meer onzichtbaar zijn' is een bijzondere toevoeging aan de biografieën die de laatste tijd uitgekomen zijn van mensen met autisme.