Verwarring

Als autist kom je regelmatig in situaties terecht die je niet snapt. En hoe meer je je in de 'buitenwereld' bevindt, hoe meer dat soort situaties voorkomen. Het afgelopen jaar heb ik me natuurlijk lekker op mijn scriptie gericht en was ik zelfs even vergeten hoe autistisch ik kon zijn in bepaalde situaties. Maar met de cursus en het vrijwilligerswerk, merk ik dat de verwarring zich opstapelt.

Ik sta op het punt om weg te gaan. De deur is al in zicht. Maar op weg van de wc naar de deur, moet ik eerst nog langs een groepje van zo'n tien mensen lopen. Ik zie er al wat tegenop. Ik moet tenslotte even gedag zeggen en dus moet ik de aandacht van al die mensen op mezelf richten.

Ik stap de ruimte binnen en kies het meest logische gangpad. Het duurt maar heel kort, twee stappen, maar ineens vindt er voor me iets plaats tussen drie mensen. Ze zeggen wat tegen elkaar, maar ik hoor niet wat. Eén van de drie heeft een stoel bij zich, die middenin mijn gangpad gezet wordt, waarna ze wegloopt.

Is het een bewust obstakel? Zagen ze niet dat ik er net doorheen wilde? En wat moet ik nu doen? De andere twee mensen staan ook nog op en gaan op dezelfde plek staan praten. Ik vraag of ik erlangs mag en ik wurm me door de smalle ruimte. Dan schuif ik de stoel maar een stukje opzij en wurm ik me daarlangs.

Als ik buiten sta, besef ik dat ik vergeten ben gedag te zeggen.