Nog altijd ben ik bezig om een bepaalde balans te vinden tussen activiteit en ontspanning. Die balans is de afgelopen week goed zoek. Ontspanning heeft plaats gemaakt voor verveling. Dus probeer ik zoveel mogelijk activiteit in te bouwen, om me zo min mogelijk te vervelen.Dat deed me ook besluiten om afgelopen week te helpen op het Balans symposium voor dyslexie. Op de dag zelf werd ik al wakker met migraine en nog voor ik terug thuis kwam, was de derde aanval een feit. Een begeleidster vroeg zich de volgende dag af of dit nou het geschikte moment was om dit soort grote avonturen uit te proberen. Misschien niet, maar als het alternatief was geweest dat ik de hele dag op mijn kamer had gezeten, dan denk ik dat ik alsnog voor deze onbalans had gekozen.
Bovendien had ik dan de leuke indrukken ook gemist die ik die dag opgedaan heb. Halverwege de dag stond er ineens een meisje van negen jaar aan mijn tafel. Ze leek het enige kind te zijn op het hele congres. Haar vader vertelde dat ze een boek heeft geschreven én heeft uitgegeven. Ze deed me denken aan de ondertitel van mijn blog: een meisje dat dyslexie tegen zich heeft, maar toch een boek uitgeeft! Daar kan Aspergermeisje nog een puntje aan zuigen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten