Waarom ik het uitstel? Dan moet ik iemand een vraag stellen, er staat vaak een rij voor de servicebalie, ik weet niet hoe zoiets gaat, wat ik moet zeggen, enzovoort. Vaak heb ik na het boodschappen doen ook echt wel genoeg van zo'n winkel en wil ik zo snel mogelijk naar huis. En niet te vergeten heb ik van mijn moeder een lichte weerstand meegekregen tegen kortingskaarten. Maar als ik drie artikelen in mijn mandje heb liggen met 35% korting erop en de kassière heeft geen zin om haar nummer in te toetsen, denk ik: nu moet het toch maar eens gebeuren.
Vandaag was ik in een goede bui en er stond niemand te wachten bij de servicebalie. Ik besloot de stap eindelijk te zetten en ik zei dat ik graag een bonuskaart aan wilde vragen. De vrouw achter de balie vraagt: 'Op naam of een anonieme?' Ik vraag om een anonieme. De medewerker drukt me een kaartje in mijn handen: 'Alstublieft, vanaf nu kunt u de kaart gebruiken.'
Even sta ik haar aan te gapen: dat was het?! Een kaartje tevoorschijn toveren en ik mag weer weg! Een beetje verbouwereerd loop ik weg.
Herkenbaar!! En dan denk je: waarom zie ik toch altijd zo op tegen dit soort dingen?!?
BeantwoordenVerwijderenleuk geschreven!
BeantwoordenVerwijderengroetjes Yentl