Om te kijken of ik geschikt ben om mee te werken aan een onderzoek naar autisme, heb ik een gesprek met een GZ-psycholoog. Tijdens het gesprek blijkt dat ik ook testjes moet doen. Het zijn vooral verhaaltjes, die ik moet vertellen of bedenken. Nou heb ik op papier best veel fantasie, maar als er iemand tegenover me zit, valt dat vies tegen. De moeilijkste opdracht is tot het einde bewaard: ik krijg vijf voorwerpen, waarmee ik een verhaaltje moet verzinnen. De psychologe doet het voor: een veter vormt het zwembad, waar een paraplu en een schelp heen gaan. Samen glijden ze van de Flippoglijbaan. Ik krijg meteen een flashback naar mijn blog 'Spelen met Aspergermeisje' en naar mijn zusje die een gesprek probeerde aan te knopen met mijn Barbie. Even later liggen er een speelgoedautootje, een peer, een balletje, een kaarsje en een bril voor me. Ik probeer me in te leven in de karakters van mijn verhaal, maar er komt helemaal niks in me op. Na een tijdje geven we het op. Als geen fantasie een voorwaarde is om mee te doen aan het onderzoek, dan ben ik vast heel geschikt.
Deze blog schreef ik een week geleden. Inmiddels is duidelijk dat ik inderdaad autistisch ben en dat ik geschikt ben om mee te doen aan het onderzoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten